Elvis Sivcevic

Elvis Sivčević je počeo svirati klasičnu gitaru sa 8 godina, a sa 15 je postao učenik legendarnog profesora klasične gitare Predraga Stankovića u Srednjoj muzičkoj školi u Tuzli. Školovanje nastavlja u Nizozemskoj na Conservatorium Codarts Rotterdam u klasi profesora Dicka Hoogeevena i na Kraljevskom konzervatorijumu u Hagu gdje je 2003. godine stekao zvanje Bachelor – Docent gitare u klasi Enna Voorhorsta i 2005. godine Master of music – Magistar muzike. Elvis Sivčević je učestvovao na majstorskim radionicama najvećih svjetskih gitarista kao što su: John Williams, Julian Bream, Scott Tennant, Carlo Marcione, Roland Dyens, Zoran Dukić i Poco Pena. U svojoj karijeri Sivčević je osvajao je prve i specijalne nagrade na takmičenjima. Nastupao je širom Evrope kao solista ili kao član orkestra Roterdamske filharmonije i ansambla Mediterranean Sundance.
Po povratku u Bosnu i Hercegovinu 2005. godine radi u muzičkim školama u Brčkom, Bijeljini i Srebreniku gdje se na po njegovom dolasku, po prvi puta, otvaraju odsijeci klasične gitare u ovim gradovima. Njegovi učenici su osvajali veliki broj nagrada na domaćim i internacionalnim takmičenjima, a neki od njih su svoje muzičko obrazovanje  nastavili i na prestižnim Muzičkim akademijama širom Evrope. Autor je muzike za 22 dokumentarna filma “Putevi-zapis o zemlji” po Maku Dizdaru, te muzika za pozorište od čega izdvajamo predstave:  Tajkun, Enigmatske varijacije i San ljetnje noći.
Od 2014. godine Elvis Sivčević je zaposlen kao profesor gitare u Srednjoj muzičkoj školi u Tuzli.

Sanel Redzic

Sanel Redžić je jedan od najperspektivnijih i virtuoznijih gitarista mlađe generacije, kome mnogi muzički kritičari i ljubitelji klasične muzike predviđaju blistavu svjetsku karijeru. Sanel je uz veliki repertoar, koji se sastoji od muzike baroka pa sve do moderne muzike, stvorio važno ime na internacionalnoj sceni.

Rođen je 25. jula 1988 godine u Tuzli, Bosna i Hercegovina.

Gitaru počinje da uči sa osam godina u Osnovnoj muzičkoj školi Tuzla, gdje je 2007. godine okončao svoje školovanje sa najvišim ocjenama u klasi Predraga Stankovića. Nakon toga Sanel se upisuje na Muzičku akademiju “Franz Liszt” u Weimaru, gdje je zavrsio diplomski, master i konzertexamen studij kod Thomasa Müllera-Peringa i Ricarda Gallena.

Sanel od 2006 godine konstantno nastupa širom svijeta, kako solo tako i u različitim kamernim ansamblima te sa orkestrima te je do sada oduševio publiku i medije na nekoliko stotina koncerata u Bosni i Hercegovini, Hrvatskoj, Srbiji, Crnoj Gori, Sloveniji, Mađarskoj, Češkoj, Bugarskoj, Ukrajini, Poljskoj, Austriji, Njemačkoj, Švicarskoj, Belgiji, Španiji, Italiji, Francuskoj, Holandiji, Velikoj Britaniji, Grčkoj, Kipru, Portugalu, Meksiku, Čileu, Kini, Japanu, Indiji, Iranu i SADu. Koncertirao je na profiliranim binama kao što su Concertgebouw Amsterdam, Tokyo Bunka Kaikan Recital Hall, Hakuju Hall te Yamaha Hall, Internacionalna kuća muzike u Moskvi, Smetana Hall u Pragu, Gasteig u Minhenu, National Philharmonic of Ukraine, Philharmonic Paul Constantinescu Ploiesti i mnogim drugim. Sa poznatim bosansko-hercegovačkim bendom “Divanhana” Sanel konstantno sarađuje i širi muzičke vidike i van klasične muzike. Dokaz tome su mnogobrojni zajednički koncerti te nosači zvuka.

Osvajanjem stipendije na najvećem njemačkom takmičenju za klasičnu muziku održanom u Bonu 2016 godine, Sanel je dobio priliku da nastupa u duetu sa violončelom širom Njemačke u sezoni 2017/18.

Na internacionalnim takmičenjima kao što su Tokyo i Tychy, “Forum Gitarre Wien”, Markneukirchen, Changsha u Kini, “Anna Amalia” Weimar, Fernando Sor Rim, Emilio Pujol Sassari, Iserlohn, “Andres Segovia” Velbert, Kutna Hora, “Guitarmania” u Lisabonu ili “Guitar Art Festival” u Beogradu, stekao je mnoge važne nagrade i priznanja za svoj rad. U međuvremenu je i sam postao član žirija, na mnogim takmičenjima za mlade gitariste, te redovno održava masterklase na festivalima sirom svijeta.

Goran Krivokapic

Virtuoz na gitari Goran Krivokapić proglašen je od strane Medici TV kao „jedan od najtraženijih
gitarista današnjice“.
Sveukupni pobjednik devetnaest međunarodnih takmičenja, fokusiran je na razvoj repertoara za
gitaru, uglavnom kroz izradu vlastitih transkripcija i saradnju sa kompozitorima. Goran Krivokapić
je aktivni solista, kamerni muzičar i pedagog. Nastupao je širom Evrope, Sjeverne i Južne Amerike,
Azije, Afrike i Rusije, nastupajući na velikim festivalima i koncertnim dvoranama kao što su
Chaikovsky Hall, Lubkowitz Palace, Concertgebouw i Auditorio Conde Duque. Zajedno sa
Danijelom Cerovićem formirao je Crnogorski gitarski duo, vodeći gitaristički ansambl, koji je
nastupao na četiri kontinenta i napravio veoma zapažen premijerni tonski zapis Bahovih kompletnih
Engleskih Svita za Naxos.
Goran Krivokapić držao je majstorske kurseve i predavanja na univerzitetima i festivalima širom
svijeta.
Pošto je prethodno predavao na Međunarodnoj akademiji za gitaru u Koblencu, Institutu Lemmens i
Konzervatoriju princa Klausa, predaje na Detmold Univerzitetu za muziku i profesor je gitare na
Univerzitetu za muziku i ples u Kelnu.

Edin Karamazov

Kad Karamazov svira, zrakom lebdi magija. On glazbi daje jedinstvenu izražajnost koja se potom pretvara u generaciju umjetnosti, koja ne rekonstruira postojeća djela, već kreira nova. To ne može svatko.“ Tako o Edinu Karamazovu piše Leo Brouwer 2011., kubanski skladatelj, sigurno najvažniji i najplodniji skladatelj za gitaru.
Advokat novog, rijetkog i neobičnog, Edin Karamazov prati jedinstvenu umjetničku viziju, kombinirajući duh smjelog istraživanja sa zadatkom proširenja krajnjih granica tehnike i repertoara za gitaru i lutnju. Dobitnik je prestižne Edison Award (2002), Premio Cubadisco za najboljeg stranog glazbenika-instrumentalista na Kubi (2009), nominiran za Grammy (2001), Brit Award (2007), Premio GoffredoPetrassi za najboljeg instrumentalista u Italiji (2011), Diapasond’Or i drugih priznanja. Krzystof Penderecki, Arvo Part, Erkki-Sven Tuur, Peter Sculthorpe, kao i skladatelji koji su gitari ili lutnji posvetili veći dio svojega opusa, Leo Brouwer, Dušan Bogdanović i Nikita Koškin napisali su važna djela posvećena Edinu Karamazovu.

Zoran Krajisnik

Sa samo 16 godina Zoran Krajišnik (Sarajevo,1968), gitarista, snimio je svoju prvu samostalnu LP ploču za sarajevski Diskoton. Prve poduke iz gitare dobio je u Sarajevu u klasi profesorice Mile Rakanović. Diplomirao je i završio magistarske studije na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu (klasa prof. V. Ogrizović). Pohađao je majstorske kurseve kod čuvenih pedagoga i umjetnika kao što su R. Aussel, C. Cotziolis, D. Russell, L. Zea, M. de Santi… Od 1996-1998. godine bio je student prestižne Solist-klase prof. L. Triera na Royal Danish Music Conservatory u Kopenhagenu (Danska).

Dobitnik je nagrada na brojnim takmičenjima i festivalima: Internacionalno gitarsko takmičenje Volos (Grčka, 1981, 1986, 1988), Rekanati (Italija, 1982, 1983, 1984), specijalne nagrade za najuspešnijeg učesnika Međunarodnog takmičenja u Livornu (Italija, 1984), zatim druge nagrade na takmičenju M. Giuliani u Bariju (Italija, 1990), i druge nagrade na takmičenju F. Sor u Rimu (Italija,1995).

Nastupao je kao solista ili sa simfonijskim orkestrima širom zemlje i svijeta (Rusija, Slovačka, Nemačka, Francuska, Danska, Engleska, SAD, Rumunija, Madžarska, BiH, Makedonija, Crna Gora, Hrvatska, Slovenija, Italija, Luksemburg, Grčka). Veliki broj solističkih i koncerata u kamernim formacijama održao je na čuvenim festivalima kao što su Guitar Art Festival u Beogradu (2006, 2009,2015), KotorArt (Crna Gora), NOMUS, Sarajevska zima itd.

Snimio je CD u produkciji Swiss Record Company, CD Alba del Dia sa flautistkinjom Laurom Levai Aksin, solistički CD Horizonti i CD Ben ritmato e deciso sa klarinetistom Aleksandrom Tasićem sa kojim svira u duu od 2007. godine. Sa sopranistkinjom Liljanom Lišković sarađuje od 2018. godine.

Zoran Krajišnik je redovni profesor na Akademiji umetnosti u Novom Sadu i rodonačelnik katedri za gitaru na Akademiji umjetnosti u Banja Luci i Muzičkoj akademiji u Istočnom Sarajevu. Jedan je od pokretača „GuitarFesta“ u Banja Luci. Idejni je tvorac „Susreta studenata gitare akademija i fakulteta muzike u regionu“ i jedan od osnivača Asocijacije gitarista Srbije.

Od 2012. do 2015. godine je vršio dužnost dekana, a trenutno vrši dužnost šefa Departmana muzičke umetnosti Akademije umetnosti Univerziteta u Novom Sadu. Otac je dva sina, Luke i Konstantina.

Zoran Kuvac

Zoran Kuvač je rođen 1967. godine u Sarajevu. Godine 1998. je osnovao radionicu za izradu žičanih muzičkih instrumenata u Banjaluci. Sam kaže da je oduvek voleo zvuk klasične gitare, i da ga je ta ljubav odvela prvo do muzičke škole, gde je naučio da svira, ali da je imao želju da stvara instrumente na kojima bi svirao. Ideja o izradi gitare se rodila kad je na jednom sajmu prvi put video ručno izrađenu gitaru i shvatio da nije potrebno imati fabriku da bi se napravila.

Sledeći korak je Kuvačev odlazak u Srbiju, gde je pronašao majstora Duška Rajkovića, koji izrađuje tamburaške instrumente, i kod njega proveo tri godine. Danas, u Banjaluci ima svoju radionicu iz koje godišnje izađe barem 12 klasičnih gitara vrhunske izrade.

 Danas živi u Banjaluci, gdje je osnovao i radionicu za izradu instrumenata.

“U momentu kada sam se zainteresovao za pravljenje gitara nisam imao saznanja o tome da kod nas postoji vrlo kvalitetno drvo za proizvodnju instrumenata”, rekao je Kuvač.

Prema njegovim riječima, u toku rata otišao je u Srbiju gdje se opet rodila stara ideja o izradi instrumenata.

“Probao sam naći majstora koji bi pravio gitare. Međutim, to mi tada nije polazilo za rukom. Na kraju sam uspio da se povežem sa Duškom Rajkovićem, majstorom iz Sremske Mitrovice, koji je radio tamburaške instrumente. Poslije dužeg kontaktiranja i mojih upornih molbi primio me da učim u njegovoj radionici”, objašnjava Kuvač svoj put u ovoj umjetnosti.

Ističe da je kod Rajkovića proveo tri godine i naučio mnogo o izradi tambura. Tada je shvatio, poredeći njegove sa tamburama drugih majstora, da je sigurno najbolji u svom poslu na prostoru bivše Jugoslavije.

“Splet okolnosti me doveo u Banjaluku, gdje sam se nastanio. U prvo vrijeme više sam radio tamburaške instrumente jer sam lakše dolazio do drveta, ali sam se vremenom polako vraćao klasičnoj gitari zbog koje sam i krenuo u ovaj posao”, dodaje on.

Kuvač objašnjava da je za proces izrade dobre gitare u prvom redu veoma bitan odabir drveta, ali i umijeće i odnos majstora prema poslu.